Wat nou als alles gebeurt met een reden? En wat zijn dan de spelregels?

“We besluiten onze laatste nacht samen door te brengen in het wild. En terwijl we de drukte van de stad achter ons later, fantaseer ik over hoe we goed op een matje zouden kunnen slapen, die we niet hebben. We lopen de berg af, steken een oude burg over en spotten daar een matje in de rivier. Ligt ie op ons te wachten? Hij kwam in ieder geval erg goed van pas in de nacht. Het lijkt alsof de dingen die we écht nodig hebben op ons pad terecht komen. Zoom uit, en je zou hetzelfde kunnen zeggen over het pad van het leven. Het enige wat je hiervoor nodig hebt is vertrouwen in het spel.

De volgende ochtend scheiden onze wegen (voor nu), ik wandel weer terug naar het plein in Santiago. Daar word ik weer verenigd met mijn andere dierbare medepelgrims en ik sta te popelen om een oude vriend van me weer te ontmoeten die toevallig ook naar Santiago komt. Ineens begin ik te rennen. Niet naar de vriend die ik verwacht, maar één van mijn oudere vrienden! Ironisch genoeg loopt hij ‘toevallig’ ook de camino. Daar op het plein, voor de kathedraal in Santiago, ontmoette ik twee van mijn vrienden binnen een half uur.

 Ah, wat speelt het leven soms grappige spelletjes met ons. De meer ik daarin vertrouw, de meer ik het lijk op te merken. Het eerste deel van de reis sluit ik hier af, een dag vol wederontmoetingen en afscheid. En zo begint het tweede deel, die ik volledig anders zou ervaren…”

| Post 3 van 6 |