Als klein meisje was ik al uitermate gefascineerd door de natuur. Ik nodig je uit me beter te leren kennen aan de hand van een persoonlijk verhaal.

Mijn hike brengt me naar een plek waar ik als klein meisje vaker te vinden was. Daar, aan de rand van de weg, de derde boom van links, stap ik een bospad in. Met elke stap waan ik me meer en meer tussen de realiteit van het hier en nu, en de dagdroom van mijn herinnering. Ik voel hoe mijn opa aan mijn zijde meewandelt, zoals ik vroeger vaak met hem meewandelde. Hij draagt een groene jagersjas met de hondenriem om zijn nek, en ik weet dat hij dropjes in zijn zak heeft die hij later zal uitdelen. Diep in gedachten is hij, terwijl hij de omgeving van het bos observeert en zijn loslopende jachthond in de gaten houdt. Hij loopt te dromen in gedachten, net zoals ik dat nu ook doe. Ik stap verder door het bruine bladerdek, en merk dat er nu naaldvaren (Polystichum spp.) groeien op de plek waar ik ooit was betoverd door was sterrenmos (Mnium hornum). Het microklimaat is nog steeds schaduwrijk en vochtig hier. Een aantal stappen later vind ik dit mos wel aan mijn rechterhand. Zowel ik als het kleine meisje wat ik ben in mijn droom, halen onze hand oppervlakkig door het mos, en merken dat onze hand nu bijzonder nat is. Wat een enorm gehalte aan water houdt deze fascinerende vegetatie vast! Ik vervolg mijn weg en kom waar ooit een omgevallen boomstam omringt werd met levendige paddenstoelen. Van de stam is inmiddels alleen een verhoogde bult grond over, de natuur heeft zijn werk gedaan. De boomstam heeft zich als het ware overgegeven aan de natuur. Terwijl ik verder loop, ontwaak ik langzaam uit mijn dagdroom in dat stukje bos. Net als de boomstam geef ik mijn emoties over. En hierdoor ervaar een warmte in mijn hart, een bepaald gevoel van sereniteit en volheid. Ik voel me meer opgeladen en meer dan klaar voor de volgende etappe van de hike.