Als klein meisje was ik al uitermate gefascineerd door de natuur van het Nationaal Park Sallandse Heuvelrug, waar ik opgroeide. Maar naarmate ik ouder werd leek ik me zowel van de natuur als van mezelf te vervreemden. In mijn twintiger jaren bereikte ik dan ook een dieptepunt in het vastklampen aan mijn eigen vervormde idee over verwachtingen van de samenleving.
Ik dacht alles voor elkaar te hebben. Ik had die perfecte commerciële baan, een lieve partner en woonde samen. Alle elementen die ik mijns inziens nodig had om het geluk te vinden dat ik zocht. Maar niets van dat alles gaf de voldoening die ik zo begeerde. In werkelijkheid voelde ik me depressief, had ik chronische darmklachten en leed ik al meer dan vijf jaar aan een heftige vermoeidheidsziekte. Mijn levenslust was weg. Een dieptepunt was een plotselinge paniekaanval die ik kreeg tijdens een laagdrempelig gesprek, wat verdrongen associaties opwerkte met mijn onverwerkte pestverleden. Ik wist dat ik hulp nodig had. Daarom besloot ik twee soorten therapie in te schakelen en mijn leven volledig om te gooien. Het avontuur van mijn persoonlijke ontwikkeling begon bij het loslaten van belemmerende overtuigingen én alles wat ik had opgebouwd.
Binnen drie maanden gaf ik alles op, mijn huis, mijn partner en mijn carrière…
“Het is november. De zon verschijnt achter de berg, we klimmen vanaf het huis vlakbij de top van de berg naar beneden, de mist in. We leggen netten om de oude olijfboom, blazen de vroege ochtenddauw uit en beginnen de oogst. We harken de rijpe olijven van de takken, klimmen in bomen voor de laatste boomscheuten en verzamelen alles in kratten. In de middag klimt Betta naar beneden met haar jongste op haar rug, en haar zoon van vijf vrolijk om haar heen rennend. In elke hand draagt ze een mand vol met de heerlijkste zelfgemaakte gerechten en wijn. Met de zon op ons gezicht genieten we de picknick, praten over eten en voelen dankbaarheid voor alle heerlijkheden. Het maakt alle pijn, zweet en insectenbeten goed. Na een siësta vervolgen we het werk tot de laatste zonnestralen verdwenen zijn achter de bergen aan de andere kant van de vallei. Zo oogsten we elke dag, een maand lang, tot de laatste druppel olijfolie geperst is.”
Door reizen en vrijwilligerswerk ontmoet ik prachtige mensen en culturen, ontdek ik nieuwe levenswijzen. In de bergen van Toscane woon ik bij mensen die voornamelijk van eigen land leven, in ruilhandel met vrienden en buren. Naast de olijven tot olie verwerken, besluit ik mijn angst voor vliegende insecten te overwinnen. Daarom ga ik als imker aan de slag en verwerk ik honing. Ik leer over zelfvoorziening in biologische voeding en medicatie. Waaronder wildplukken, het onderhouden van kruiden- en moestuinen en het maken van middelen met Propolis (Propolis cera) en kruiden als Venkel (Foeniculum vulgare), Citroenmelisse (Melissa officinalis) en Vlier (Sambucus nigra). Ik ervaar dat gezondheid door natuurlijke wijze verbetert kan worden. Zo leer ik de beginselen van kruidengeneeskunde, wat zo’n razend enthousiasme in me opwekt dat ik me besluit om te scholen tot Fytotherapeut. Zoals Charles Darwin al omschreef, zouden we allemaal ontstaan kunnen zijn uit één oorsprong (Darwin et al, 2012) en in mijn ogen verbindt dat ons. Elk detail in de natuur heeft een functie, elk organisme zijn nut. Ieder individu in dit ecosysteem heeft iets waardevols bij te dragen en dat geldt ook voor jou en mij.
Als herder in Noorwegen leer ik niet alleen een schaapskudde van 25 ooien en hun lammen leiden, maar daardoor ook mezelf. Plotseling moet de herder acuut in het ziekenhuis opgenomen worden, een paar dagen na mijn aankomst. Noodgedwongen sta ik er alleen voor en neem ik deze kudde onder mijn hoede. Op een avond mis één van de lammen, zelfs na meerdere malen tellen. Is het misschien gepakt door een roofdier? Of in een greppel gevallen? Paniek overvalt me. Een leven van een lam staat mogelijk op het spel! Snel vervang ik mijn angst voor verantwoordelijkheidsgevoel. Ik schakel hulp in van omwonenden en na urenlang zoeken vinden we uiteindelijk het lam veilig en gezond bij zijn moeder terug. De eigenaar keert terug, maar nu is één van de ooien ernstig ziek. We zien het leven langzaam uit haar trekken en met haar laatste adem laat ze twee lammen achter in de velden. Onze missie is ze te vangen en met de fles groot te brengen, nu zij niet meer door de kudde geaccepteerd worden. De triomf is dan ook enorm wanneer we de beestjes uren later vangen en ze voor het eerst voeden. Een geweldige les is dat ik meer voor mijzelf leer zorgen, door het ontfermen over schapen.
Op dit punt ben ik rijker in mijn hervonden passie voor planten en natuur. Maar hoewel ik me zinvol voel tijdens het reizen, voel ik me niet volledig geaccepteerd in de samenleving. Daarom loop ik letterlijk weg tijdens een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela in Spanje. In zulke primitieve omstandigheden komen mensen eerder samen en dit gevoel van verbintenis vind ik fenomenaal. Ik kom tot inzicht dat anderen me helpen door de meest barre en bizarre situaties en dat ikzelf die rol ook voor anderen kan spelen. Zo word ik ondersteund door de arm van degene die later mijn beste vriend zal worden; op dagen dat de pijn van de blaren zo intens zijn dat elke stap ondraaglijker wordt. “Stap voor stap” wordt mijn levensmotto. Na twee weken helen mijn wonden, verdwijnt alle pijn en is het gewicht van de backpack niet meer voelbaar. Wandelen is een manier van leven geworden. Camino de Francés ervaar ik als prachtig metafoor voor de weg in het leven, met geologische en psychische pieken en dalen. Een maand en 900+ kilometer later, nadat we vanaf Frankrijk heel Spanje doorkruist hebben, voel ik een nooit eerder ervaren mate van euforie en volkomen gelukzaligheid als we arriveren aan de kust van de Atlantische Oceaan in Finisterre, het eind van de wereld.
Inmiddels ben ik ruim acht jaar dat dieptepunt voorbij en leef ik met plezier door pieken en dalen van het leven. Hierdoor is mijn chronische pijn verleden tijd en kan ik ook jou daarbij helpen. Ik mentor je te voelen waar jij behoefte aan hebt, wat jouw passies zijn en waardoor de sprankel jouw ogen tevoorschijn komt. Zo kan je pijn en trauma’s transformeren tot levenslessen. Overtuigingen kunnen op een positieve wijze gemanifesteerd worden, zonder dat gedachten of emoties jou belemmeren. Ben jij klaar om jezelf die kans te gunnen?
(Coelho, 2014)
In het leven krijgen we niet altijd wat we willen, maar we trekken altijd aan waar we overtuigd van zijn. Ons verhaal en de reactie erop maken deel uit van onze identiteit. Ze vormen onze overtuigingen en reflecteren de manier waarop we de wereld zien. Daarom is het belangrijk om te beseffen dat onze overtuigingen plastisch zijn, ofwel vervormbaar. De overtuiging dat ik me niet door de samenleving geaccepteerd voelde, kwam geheel vanuit mezelf. Waar deze overtuiging ooit als overlevingsmechanisme diende, creëerde het later mijn eigen gevangenis van gedachten. Toen ik besloot deze in te wisselen voor de overtuiging dat wij allemaal uit één oorsprong
komen, voelde ik me verbonden en veranderde mijn verhaal en mijn leven compleet. Nu voel ik me deel van de samenleving en voel ik me nuttig in het streven naar mijn levensdoel. Dat doel begint bij jou, maar overstijgt ons. Zodat jij op jouw beurt ook anderen kunt helpen. Samen op weg naar een betere wereld.
Ik geloof dat iedereen in staat is tot herverbinding met zichzelf in uiting van zijn of haar authenticiteit. Om jou daarbij te helpen werkt Phytoria wetenschappelijk en holistisch. Er wordt aandacht besteedt aan toename van jouw welzijn, door middel van simpele en praktische oefeningen die je meer zelfvertrouwen kunnen geven.
Kan jij je nou in een bepaalde hoedanigheid identificeren met mijn verhaal? Ik help je graag op weg om jouw overtuigingen op een positieve manier in te zetten, zodat jij ook die verbinding met jezelf kan voelen. Samen tasten we af wat we voor elkaar kunnen betekenen en of Phytoria’s methoden bij jou passen. Mocht dit niet matchen ben ik hier ook eerlijk in en zal ik je zo mogelijk doorverwijzen naar een andere therapeut. Wanneer je jouw eerste consult met mij inplant, kijken we samen waar jij naar verlangt.
Referenties
Coelho, P. [@paulocoelho]. (2014, 29 december). Life is a long pilgrimage from fear to love [Tweet]. Twitter.
Darwin, C., The Editors of the Darwin Correspondence Project, Burkhardt, F., & Secord, J. (2012). The Correspondence of Charles Darwin: Volume 19, 1871, p. 50-52. Cambridge: Cambridge University Press.
Bezoekadres, alleen op afspraak
Kolweg 8
7451 AC Holten
© Copyright Phytoria | All Rights Reserved | Algemene Voorwaarden | Privacy- & Cookieverklaring
